! ! ! ...Yalan şehrin yalancısı..! ! !

Yaşıyor gibi yaptığım bir akşam üstü daha
havada halime acıyan portakal rengi bir hüzün var.
Hoyrat bir rüzgar kovalıyor saçlarımı,
dilimde söylenmemiş sözlerin kokmuş tadı var.
Ne aşk var ne mutlu sonlar diye bir şarkı radyoda;
içimde ihanetin birinci dereceden yanıkları..!

İstanbul'da nasibini alıyor ahlarımdan
hangi şehir senin kadar yalancı?
Bir yanın aydınlık aşklar, şarkılar;
bir yanın karanlık yalanlar dolanlar var..!

Söyle denizin alırmı şimdi gözyaşlarımı,
karışırmı sularına tozuna tuzuna inat..?
Kaldırımlarında hangi aşkın ayak izi;
hangi gecende benim acıma inat gecelerin ışıl ışıldı..?

Sayende nefes alıyorum.
Görüyor, duyuyorum.
Yüreğimin çırpıntısı hayat belirtisinden değil elbet;
çırpınıyor...
Kendini vura kıra;
yalan aşkını uğurluyor..!

Adını her söylediğimde dilmi de azarlıyorum.
Nefretim kadar seviyorum artık seni.
Ölümüne severken inadına yaşamak gibi..!

sen her sahilin yalancısısın