ÇOCUKLUĞUMA UY/dum..

*ÇOCUKLUĞUMA UY/dum..
çivisi çıkmış dünya yuvarlanıp geliyor üstüme
dağları arkama aldığımı sansamda
annem,, babam...
gelin görün ki yalanlar ufalanıp hayallerime düşüyor..

bu kurtlar sofrasında diz çöküp yediğim nasibim aşk
kursağımda kalıyor..
oysa tam da şükredicektim
sırtıma vuruyor yüreksizler
sevmeler burnumdan geliyor...

yasaklıyorum düşlerimde elele tutuşmayı
tutuşmasın diye uykularım
söndürmüyor sabah yüzüme vurduğum su, geceden kalma ateşi
ve dostlarım da yalan söylüyor
günün neresi aydın..?

gerçeklere arkamı dönecek kadar güvenmişim düşlerime
seslenmeseydin bakmazdım ardıma
ve takılıp düşmezdim
ve kırılmazdı hayallerim
ve...
herneyse..

şimdi gözlerine kör
vaatlerine aptal
dokunuşlarına heykel bir yürek büyütmeliyim diyorum
ama içimdeki çocuk çekiştiriyor eteğimi
gözlerinde bir umut
gözyaşını yüzdürüyor yüreğime
gitme diyor
gitme..!

sağır olmayı unutmuşum
ve seni sevdiğimi
kalıyorum..