öylesine izlenimlerim

Yeni yollara yeni adımlarla çıktığınızda, kasvetli bir bulut gibi tepenize çöker umutsuz geçmişiniz.Perdelerinizi kaldırıp yeni bir zamana bakmak istediğinizde, kolunuzdan tutup geri çeker sizi.Bir arı gibi işlemiştir izlerini içinizin peteklerine. Her yeni başlangıçta, ürkseniz de aslında bir umudunuz vardır.Ama en basit şeyler, en bürokratik işlemlerden daha karmaşık hale gelir.Bir sınırın öteki tarafına bir türlü geçemezsiniz. Ayaklarınıza bir zincir olur ağırlaştırır sizi; koşamaz, yürüyemez ve belkide hareket edemezsiniz.Gözlerinize bir perde olur göremezsiniz; önünüzü ve yeni gzüellikleri.Ellerinize kalın bir eldiven olur; dokunsanızda hissedemezsiniz hiçbir objeyi.Bir kilit olur yüreğinize; açılamazsınız hiçbir denize, hiçbir şeyi sevemezsiniz, hiç kimseyi de... Yinede ders aldığınızı, olgunlaştığınızı, büyüdüğünüzü düşünür; gurur duyar ve hep hak verirsiniz umudu yasaklayan umutsuz geçmişinize. Bir ışık, bir el ve sizi ömür boyu seveceğini taahhüt eden bir yürek bile bir mahkem...

birden çok kişilik, hepsi sende bütünleşirdi biri sevdi diğeri nefret etti öbürüde umursamadı... Şimdi hepsi okadar tutarsızki, hangisi olmalıyım, seçemiyorum.! yanımdayken kim olmak istediğimi görürdüm, uzaktayken kim olmak istemediğimi, herşey bittiğinde ise aslında ne olduğumu gördüm Hepsi sende bütünleşirdi kişiliklerim, ama hiçbiri senin tek bir kişiliğinde yer edinemedi; sevdiğimde kaçtın, korkuttuğumda geldin, umursamazlığımda ise beni kaybetmek istemedin... insanların arasında konuşurken yada susarken sen vardın, tek başına bir köşede umursamaz boş bakışlarımda sen vardın, hepsinde okadar yalnız hissetmişimki kendimi sen hep ondan vardın, ben seni tanıdığımda yalnızlıktan korkmaya başladım, bazen korkmayı bile özlüyorum çünkü sen ondada vardın. ‎