ÇOCUKLUĞUMA UY/dum..

*ÇOCUKLUĞUMA UY/dum.. çivisi çıkmış dünya yuvarlanıp geliyor üstüme dağları arkama aldığımı sansamda annem,, babam... gelin görün ki yalanlar ufalanıp hayallerime düşüyor.. bu kurtlar sofrasında diz çöküp yediğim nasibim aşk kursağımda kalıyor.. oysa tam da şükredicektim sırtıma vuruyor yüreksizler sevmeler burnumdan geliyor... yasaklıyorum düşlerimde elele tutuşmayı tutuşmasın diye uykularım söndürmüyor sabah yüzüme vurduğum su, geceden kalma ateşi ve dostlarım da yalan söylüyor günün neresi aydın..? gerçeklere arkamı dönecek kadar güvenmişim düşlerime seslenmeseydin bakmazdım ardıma ve takılıp düşmezdim ve kırılmazdı hayallerim ve... herneyse.. şimdi gözlerine kör vaatlerine aptal dokunuşlarına heykel bir yürek büyütmeliyim diyorum ama içimdeki çocuk çekiştiriyor eteğimi gözlerinde bir umut gözyaşını yüzdürüyor yüreğime gitme diyor gitme..! sağır olmayı unutmuşum ve seni sevdiğimi kalıyorum..